Ξέρετε, ακούγοντας όλους αυτούς να καταγγέλλουν περιστατικά κακοποίησης, τα οποία βιώσει ως ανήλικες… πλέον ως ενήλικες με τόσο τραυματισμενη ψυχή, αναλογιζεσαι και σκέφτεσαι ότι είναι ανήμποροι να ανταπεξέλθουν στη σκληρότερη των κακοποίησεων.
Εμείς οι ψυχολόγοι έχουμε ευθύνη μπαίνοντας σε σχολεία και δουλεύοντας καθημερινά με αρκετά παιδιά να τους μάθουμε απλες βασικές θεμελιώδεις αξίες.
Να νικούν το φόβο να αγαπούν και να προστατεύουν τόσο τον εαυτό τους που κανένας μα κανένας να μη μπορεί να καταφέρνει να γρατζουνάει χιλιοστό της ψυχής του καθενός.
Να τους μαθαίνουμε ότι αυτοί είναι οι δυνατοί και να μη νιώσουν ποτέ ξανά φοβισμένοι και ανήμποροι ώστε να μην αφήσουν ατιμώρητο το οποιοδήποτε τέρας, όπου με θράσος εισβάλει μέσα στα έγκατα της ψυχής ενός ανθρώπου που κουβαλα αυτό το τραύμα τόσο βαριά που του στερεί το δικαίωμα να ζει αναπνέωντας τον καθαρό αέρα που δικαιούται.
Έχουμε χρέος λοιπόν σαν ψυχολόγοι, σαν ανθρώποι, σαν γονείς να προστατευσουμε με νύχια και με δόντια κάθε ψυχή που είναι εκεί έξω και κινδυνεύει από αρρωστημένα μυαλά, να μπορούν να αναγνωρίζουν τη πράξη αυτή ως κακοποίηση και όχι σαν είδος αγάπης.
Τα παιδιά θα πρέπει να ξέρουν ότι το σώμα τους, τους ανήκει και ότι κανείς δεν μπορεί να τα αγγίξει ή να τα χαϊδέψει χωρίς την άδειά τους.
Ο ειλικρινής και άμεσος διάλογος ήδη από μικρή ηλικία, για τη σεξουαλικότητα και τα απόκρυφα σημεία του σώματος, με σωστή χρήση των όρων που αφορούν τα γεννητικά όργανα και άλλα σημεία του σώματός τους, θα βοηθήσουν τα παιδιά να αντιληφθούν τι δεν επιτρέπεται.
Τα παιδιά διατηρούν το δικαίωμα να αρνηθούν φιλί ή χάδι ακόμη και από άτομο το οποίο αγαπούν.
Πρέπει να μάθουν να λένε «Όχι» με άμεσο και αποφασιστικό τρόπο σε περίπτωση ανάρμοστης σωματικής επαφής, όπως και τρόπους να αποφεύγουν καταστάσεις που απειλούν την ασφάλειά τους και να ενημερώνουν έναν ενήλικα τον οποίον εμπιστεύονται.
Εκεί είναι λοιπόν το χρέος και η μαγκιά μας, να μπορέσουμε να κάνουμε τα παιδιά να μας εμπιστεύονται και να μπορούν να νικούν το σκοτάδι.
Ακούγοντας όλα αυτά τις τελευταίες ημέρες που διαδραματίζονται με τα περιστατικά κακοποίησης, τη σιωπή και το φόβο από τα θύματα σκέφτομαι ότι τελικά ίσως αν εκπαιδεύαμε πιο σωστά τα παιδιά μας και τους δίναμε τη παιδεία να μας εμπιστεύονται, να εμπιστεύονται τον εαυτό τους και τη δύναμη τους, να αποκρούουν τέτοιες συμπεριφορές…ίσως αυτά τα τέρατα/θύτες να ήταν μειωμένα και να μπορούσαν να μην έχουν το θράσος να απειλούν και να πιέζουν ανθρώπινες ψυχές να υποστούν την οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης.
Καμιά φορά οι γονείς βυθισμένοι σε δικά τους προβλήματα αγνοούν και δεν άκουνε το παιδί τι θέλει να τους πει όχι με λόγια αλλά με τη συμπεριφορά του.
Εκπαιδεύσετε τα παιδιά σας πως να αντιδρούν, να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις, να ξέρουν να αυτοπροστατεύονται, να μπορούν να μιλήσουν και να ξέρουν ότι οι γονείς τους/η οικογένεια τους θα τους ακούσει.
Να αγαπάτε να ακούτε και να προστατευετε τα παιδιά σας.
Μάθετε τα να είναι ανθεκτικά και δυνατά ώστε να αντιμετωπίσουν κάθε κίνδυνο που μπορεί να προκύψει. Οπότε, Πριν δώσετε στο παιδί σας παραπάνω ανεξαρτησία, πρέπει να λάβετε μέτρα για να εξασφαλίσετε την ασφάλειά του.
Παρακάτω θα βρείτε 11 τρόπους για να βοηθήσετε τα παιδιά σας να μάθουν να συμπεριφέρονται μπροστά σε ξένους. Δείξτε τους τις εικόνες και συζητήστε μαζί τους όλους τους κινδύνους που παραμονεύουν.
- Μην αποκαλύπτετε το όνομα του παιδιού σας
- Μην γράφετε το όνομα του παιδιού σας στα προσωπικά του αντικείμενα
- Να τρέχει μακριά από αυτοκίνητα, προς την αντίθεση κατεύθυνση
- Βρείτε έναν οικογενειακό κωδικό
- Εγκαταστήστε εφαρμογές εντοπισμού
- Ρολόι με κουμπί έκτακτης ανάγκης
- Να φωνάζει “Δεν τον ξέρω’’
- Διακοπή συνομιλίας και διατήρηση απόστασης
- Να μην μπαίνει στο ασανσέρ μαζί με ξένους
- Να μην λέει στους ξένους ότι οι γονείς του λείπουν
- Πρέπει να αποφεύγει να συναντάει προσωπικά φίλους από το διαδίκτυο.
Πριν κάποιους μήνες λοιπόν, κάνοντας μια διάλεξη σε ένα σχολείο για το συγκεκριμένο θέμα, ένας πατέρας όταν είπα για το κωδικό που πρέπει να έχουν τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους μου απάντησε ”σιγά μη κάνω εγώ έτσι πράμα”. Κι όμως, τη Μαρκέλλα ίσως να την έσωζε αν είχε κάποιο συνθηματικό με τη μητέρα της και δε πήγαινε με τη γυναίκα που της είπε ότι την έστειλε η μητέρα της. Εκπαιδεύσετε τα παιδιά σας να προστατεύουν τον εαυτό τους, το σώμα τους την ψυχική τους υγεία.
Κάντε φασαρία να ακουστούν οι φωνές των παιδιών που είναι στο σκοτάδι. Να δουν φως, το δικαιούνται και τους το οφείλουμε όλοι!!
Χάρης Αντωνίου Εγγεγραμμένος Σχολικός Ψυχολόγος